Revalideren: Een nieuwe stap in mijn herstelproces
Hoe begin je een blog over een onderwerp waar je gemengde gevoelens over hebt? Dat is precies hoe ik me nu voel. Het delen van dit verhaal voelt kwetsbaar, maar ik hoop dat het je ook inzicht geeft in wat er speelt en wat dit betekent voor mijn werk als fotograaf. Om je het goed uit te leggen, neem ik je even mee terug in de tijd.
In februari 2023 onderging ik een kleine operatie. Zoals bij elke operatie was er anesthesie nodig. Ik koos voor een ruggenprik, een methode waar ik goede ervaringen mee had. Daarnaast koos ik voor een roesje—een kans om even bij te slapen, dacht ik. Helaas verliep het deze keer anders.
Tijdens het zetten van de ruggenprik ging er iets mis. Wat er precies gebeurde, weet ik niet. Is er een zenuw geraakt? Was de prik niet helemaal goed geplaatst? Ging het proces te snel of te langzaam? Dat blijft onduidelijk. Wat ik wél weet, is dat de gevolgen aanzienlijk zijn: aanhoudende rugpijn, tintelingen, uitstralingen en een fysieke belastbaarheid die enorm is afgenomen.
Voor een natuurliefhebber en buitenfotograaf zoals ik is dat een flinke uitdaging. Mijn werk draait om beweging, frisse buitenlucht en lange dagen in het bos. Ik fotografeer intieme bruiloften van natuurliefhebbers, neem gehele familie's mee het bos in voor nieuwe familie foto's en ga met de allerkleinste graag op pad om kabouters en dennenappels te zoeken. Mijn wereld speelt zich buiten af, maar mijn lichaam remt me nu al enige tijd. Dat is frustrerend en confronterend.
De zoektocht naar herstel
Na de operatie begon een lange zoektocht naar herstel. Fysiotherapie, ergotherapie, voetreflexmassages, psychologische ondersteuning, personal training, en zelfs psychosomatische fysiotherapie—ik heb het allemaal geprobeerd. Elk traject bracht inzichten en gedeeltelijke verlichting, maar de klachten bleven aanwezig.
Nu ben ik aangekomen bij een nieuwe stap: revalideren in een gespecialiseerd revalidatiecentrum. De komende maanden zal ik meerdere dagen per week met professionals werken die mij hopelijk kunnen helpen om mijn fysieke belastbaarheid te vergroten en mijn klachten te verminderen. Het is een intensief traject, maar ik zet alles op alles om weer sterker terug te komen.
Wat betekent dit voor mijn werk?
De revalidatie heeft impact op mijn beschikbaarheid. Mijn agenda voor de komende maanden is grotendeels gesloten. De aanvragen, shoots, coachingtrajecten en fotografie workshops die al gepland staan, gaan uiteraard door. Maar ik heb momenteel weinig ruimte voor nieuwe aanvragen.
Ik verwacht vanaf het late voorjaar weer volledig beschikbaar te zijn. Wil je als eerste op de hoogte worden gehouden van mijn beschikbaarheid? Stuur me gerust een berichtje, dan zorg ik dat je een seintje krijgt zodra mijn agenda weer openstaat.
De natuur als inspiratiebron
Hoewel dit een pittige periode is, verlies ik mijn liefde voor de natuur niet. Het buiten zijn, de stilte van het bos en de wisseling van seizoenen geven mij kracht. Daarnaast zorgt onze hond Weasel ervoor dat ik wel naar buiten moet blijven gaan: wandelen, trainen en hem uitlaten.En ik zal uiteraard niet stoppen met fotograferen; denk aan onze tuin die ik bij wil houden, het fijne winterweer en de seizoenen blijf ik vastleggen. Deze liefde voor de natuur en voor dieren is ook wat mij drijft in mijn werk. Mijn beelden zijn documentair en commercieel, met een diep respect voor de omgeving waarin ze worden gemaakt.
Dank je wel voor het lezen van mijn verhaal. Wil je mij volgen tijdens deze reis of op de hoogte blijven van mijn werk? Stuur me een berichtje of volg me op mijn socials. Samen maken we straks weer de mooiste beelden—buiten, zoals het hoort.
Comments